Παιδική Κατάθλιψη
Η παιδική κατάθλιψη θεωρείται μια από τις πιο δύσκολες νόσους ως προς τη διάγνωσή της αλλά και την αντιμετώπισή της. Τα παιδιά μικρότερης ηλικίας δυσκολεύονται να εκφράσουν ή να εκτονώσουν τα συναισθήματά τους, με αποτέλεσμα να τα σωματοποιούν, δηλαδή να εμφανίζουν σωματικά συμπτώματα και επίσης αλλαγές στη συμπεριφορά όπως η ευερεθιστότητα, απόσυρση, απομόνωση, κοιλιακά άλγη, διαταραγμένος ύπνος, και άρνηση στη λήψη τροφής κ.ά. Ένας ακόμη παράγοντας που δυσχεραίνει τη διάγνωση και την αντιμετώπιση της νόσου είναι η ακούσια αδιαφορία των ενηλίκων στα αρχικά συμπτώματα της κατάθλιψης, θεωρώντας το παιδί ενοχλητικό, δύστροπο, ή υπερευαίσθητο.
Μπορούν να τη βιώσουν
Μέχρι πολύ πρόσφατα η παιδική κατάθλιψη για την ψυχιατρική ήταν κάτι ανύπαρκτο. Διάφορες επιστημονικές μελέτες ανά την υφήλιο υποστήριζαν ότι τα παιδιά και οι έφηβοι δεν έχουν τη συναισθηματική ή τη γνωστική ικανότητα να βιώσουν την απελπισία και την απόγνωση της κατάθλιψης. Σήμερα, γνωρίζουμε ότι τα παιδιά, ακόμη και τα βρέφη, μπορούν να βιώσουν και έντονα μάλιστα τα συμπτώματα της κατάθλιψης σε διάφορα επίπεδα της ανάπτυξής τους. Στατιστικά το ποσοστό της παιδικής κατάθλιψης ανέρχεται στο 2-2,5% σε ηλικίες κάτω των 12 ετών και 10-14% στην εφηβεία, δηλαδή περίπου 1 στα 5 παιδιά. Τα νούμερα έχουν ανησυχητικά αυξητική τάση, πράγμα που αποδεικνύει την ελλιπή ενημέρωση και ουσιαστική γνώση επί του θέματος.
Σοβαρή νόσος
Η κατάθλιψη δεν είναι ένδειξη «αδύνατου» χαρακτήρα ή τεμπελιάς. Η κατάθλιψη είναι νόσος και επηρεάζει το ενήλικο και ανήλικο άτομο τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά. Οι γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορεί να συμβάλουν στην ανάπτυξη κατάθλιψης, όπως επίσης με την ίδια ένταση και οι διάφορες αρνητικές-τραυματικές εμπειρίες που περνά παρατεταμένα ένα άτομο. Δεν είναι αρκετή μόνο η θετική σκέψη για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Μια σοβαρή νόσος όπως η κατάθλιψη δεν θεραπεύεται μόνο με την αλλαγή της συμπεριφοράς, ούτε βέβαια με το να αγνοούμε την ύπαρξη του προβλήματος. Η κατάθλιψη είναι αρκετά επίπονη για το άτομο αλλά είναι θεραπεύσιμη, με πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας όταν τα παιδιά λαμβάνουν έγκαιρα τη θεραπεία.
Αποκρύπτουν τα συμπτώματα
Όσο καλός και να είναι ένας γονιός, δεν μπορεί πάντα να αντιληφθεί τα συμπτώματα της κατάθλιψης. Τα περισσότερα παιδιά που πάσχουν από κατάθλιψη αποκρύπτουν τα συμπτώματα ή τα εκφράζουν με διαφορετικούς τρόπους, αν και τις περισσότερες φορές τα σωματοποιούν. Ο μόνος τρόπος για να αντιληφθεί έγκαιρα ο γονιός την κατάθλιψη είναι η στενή παρακολούθηση της συμπεριφοράς του παιδιού του στο δεδομένο ηλικιακό στάδιο, όπως επίσης και τα ανοικτά κανάλια επικοινωνίας που πρέπει να έχει με το παιδί, ιδιαίτερα σε περιόδους μεγάλων αλλαγών στο οικογενειακό περιβάλλον, όπως το διαζύγιο και ο θάνατος.
Συμβουλευτείτε ειδικό
4. Σε πολλές περιπτώσεις, το παιδί απομονώνεται και αρνείται να δεχτεί θεραπεία, λεκτική ή φαρμακευτική. Σε τέτοιες περιπτώσεις θα ήταν καλό ο γονιός να συμβουλευτεί ξεχωριστά τον ειδικό ψυχικής υγείας, μαθαίνοντας τεχνικές χειρισμού και προσέγγισης του παιδιού. Σε πολλά παιδιά που πάσχουν από κατάθλιψη διακρίνουμε αυτοκαταστροφικές τάσεις, καθώς και αυτοκτονικές συμπεριφορές. Η αυτοκτονία είναι η τριτη αιτία θανάτου στις ηλικίες 15-24, και η έκτη αιτία θανάτου στις ηλικίες 5-14. Επίσης, η αυτοκτονία συνδέεται άμεσα με την καταθλιπτική συμπτωματολογία, πράγμα που κάνει επιτακτική την ανάγκη για σωστή ενημέρωση των οικογενειών και των σχολείων, ούτως ώστε να γίνεται άμεση διάγνωση και θεραπεία αυτής της νόσου. Ο πιο σημαντικός παράγοντας πρόληψης και αντιμετώπισης είναι και πάλι η ουσιαστική επικοινωνία γονιού-παιδιού.
Η παιδική κατάθλιψη θεωρείται μια από τις πιο δύσκολες νόσους ως προς τη διάγνωσή της αλλά και την αντιμετώπισή της. Τα παιδιά μικρότερης ηλικίας δυσκολεύονται να εκφράσουν ή να εκτονώσουν τα συναισθήματά τους, με αποτέλεσμα να τα σωματοποιούν, δηλαδή να εμφανίζουν σωματικά συμπτώματα και επίσης αλλαγές στη συμπεριφορά όπως η ευερεθιστότητα, απόσυρση, απομόνωση, κοιλιακά άλγη, διαταραγμένος ύπνος, και άρνηση στη λήψη τροφής κ.ά. Ένας ακόμη παράγοντας που δυσχεραίνει τη διάγνωση και την αντιμετώπιση της νόσου είναι η ακούσια αδιαφορία των ενηλίκων στα αρχικά συμπτώματα της κατάθλιψης, θεωρώντας το παιδί ενοχλητικό, δύστροπο, ή υπερευαίσθητο.
Μπορούν να τη βιώσουν
Μέχρι πολύ πρόσφατα η παιδική κατάθλιψη για την ψυχιατρική ήταν κάτι ανύπαρκτο. Διάφορες επιστημονικές μελέτες ανά την υφήλιο υποστήριζαν ότι τα παιδιά και οι έφηβοι δεν έχουν τη συναισθηματική ή τη γνωστική ικανότητα να βιώσουν την απελπισία και την απόγνωση της κατάθλιψης. Σήμερα, γνωρίζουμε ότι τα παιδιά, ακόμη και τα βρέφη, μπορούν να βιώσουν και έντονα μάλιστα τα συμπτώματα της κατάθλιψης σε διάφορα επίπεδα της ανάπτυξής τους. Στατιστικά το ποσοστό της παιδικής κατάθλιψης ανέρχεται στο 2-2,5% σε ηλικίες κάτω των 12 ετών και 10-14% στην εφηβεία, δηλαδή περίπου 1 στα 5 παιδιά. Τα νούμερα έχουν ανησυχητικά αυξητική τάση, πράγμα που αποδεικνύει την ελλιπή ενημέρωση και ουσιαστική γνώση επί του θέματος.
Σοβαρή νόσος
Η κατάθλιψη δεν είναι ένδειξη «αδύνατου» χαρακτήρα ή τεμπελιάς. Η κατάθλιψη είναι νόσος και επηρεάζει το ενήλικο και ανήλικο άτομο τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά. Οι γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορεί να συμβάλουν στην ανάπτυξη κατάθλιψης, όπως επίσης με την ίδια ένταση και οι διάφορες αρνητικές-τραυματικές εμπειρίες που περνά παρατεταμένα ένα άτομο. Δεν είναι αρκετή μόνο η θετική σκέψη για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Μια σοβαρή νόσος όπως η κατάθλιψη δεν θεραπεύεται μόνο με την αλλαγή της συμπεριφοράς, ούτε βέβαια με το να αγνοούμε την ύπαρξη του προβλήματος. Η κατάθλιψη είναι αρκετά επίπονη για το άτομο αλλά είναι θεραπεύσιμη, με πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας όταν τα παιδιά λαμβάνουν έγκαιρα τη θεραπεία.
Αποκρύπτουν τα συμπτώματα
Όσο καλός και να είναι ένας γονιός, δεν μπορεί πάντα να αντιληφθεί τα συμπτώματα της κατάθλιψης. Τα περισσότερα παιδιά που πάσχουν από κατάθλιψη αποκρύπτουν τα συμπτώματα ή τα εκφράζουν με διαφορετικούς τρόπους, αν και τις περισσότερες φορές τα σωματοποιούν. Ο μόνος τρόπος για να αντιληφθεί έγκαιρα ο γονιός την κατάθλιψη είναι η στενή παρακολούθηση της συμπεριφοράς του παιδιού του στο δεδομένο ηλικιακό στάδιο, όπως επίσης και τα ανοικτά κανάλια επικοινωνίας που πρέπει να έχει με το παιδί, ιδιαίτερα σε περιόδους μεγάλων αλλαγών στο οικογενειακό περιβάλλον, όπως το διαζύγιο και ο θάνατος.
Συμβουλευτείτε ειδικό
4. Σε πολλές περιπτώσεις, το παιδί απομονώνεται και αρνείται να δεχτεί θεραπεία, λεκτική ή φαρμακευτική. Σε τέτοιες περιπτώσεις θα ήταν καλό ο γονιός να συμβουλευτεί ξεχωριστά τον ειδικό ψυχικής υγείας, μαθαίνοντας τεχνικές χειρισμού και προσέγγισης του παιδιού. Σε πολλά παιδιά που πάσχουν από κατάθλιψη διακρίνουμε αυτοκαταστροφικές τάσεις, καθώς και αυτοκτονικές συμπεριφορές. Η αυτοκτονία είναι η τριτη αιτία θανάτου στις ηλικίες 15-24, και η έκτη αιτία θανάτου στις ηλικίες 5-14. Επίσης, η αυτοκτονία συνδέεται άμεσα με την καταθλιπτική συμπτωματολογία, πράγμα που κάνει επιτακτική την ανάγκη για σωστή ενημέρωση των οικογενειών και των σχολείων, ούτως ώστε να γίνεται άμεση διάγνωση και θεραπεία αυτής της νόσου. Ο πιο σημαντικός παράγοντας πρόληψης και αντιμετώπισης είναι και πάλι η ουσιαστική επικοινωνία γονιού-παιδιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου