Κλινικός ψυχολόγος

Τρίτη 4 Απριλίου 2017




Μεγαλώνοντας παιδιά γεμάτα αυτοπεποίθηση


Αυτοπεποίθηση είναι η πίστη πως έχουμε την ικανότητα να καταφέρουμε κάτι. Είναι δηλαδή η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας για τις ικανότητές μας.

Η αυτοπεποίθηση των παιδιών, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το περιβάλλον τους, δηλαδή, από τη συμπεριφορά που έχουν απέναντί τους οι σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή τους. Η πίστη αυτή, κτίζεται από πολύ νωρίς και συγκεκριμένα από την περίοδο που αρχίζουμε να κατακτούμε τη γλώσσα.


Για να γίνει αυτό πιο κατανοητό, σκεφτείτε τους εαυτούς σας, σε ποιους τομείς έχετε χαμηλή αυτοπεποίθηση και προσπαθήστε να καταλάβετε πώς δημιουργήθηκε. Με λίγη σκέψη, θα καταλάβετε πως ο τρόπος που σας αντιμετώπιζαν σαν παιδιά σε αυτό τον τομέα, τα λόγια που ακούγατε, έμειναν στο μυαλό σας και ακούτε τις φωνές τους μέχρι σήμερα.
Ένα βρέφος όταν θα έρθει στον κόσμο, δεν έχει άποψη για τον εαυτό του, οπότε δεν έχει αυτοπεποίθηση. Βασίζεται στους ανθρώπους που το φροντίζουν για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του. Εκτός από τις βασικές ανάγκες, χρειάζεται να νιώσει ασφάλεια, ζεστασιά και αγάπη. Έτσι, θα δημιουργηθεί ένας στενός, υγειής δεσμός με τους γονείς και αυτό θα είναι η βάση για τη δημιουργία της αυτοπεποίθησης.
Κατά τη διάρκεια των 2-3 χρόνων, το παιδί αρχίζει να μαθαίνει τη γλώσσα, οπότε αρχίζει να έχει καλύτερη κατανόηση του εαυτού και της συμπεριφοράς του. Παρατηρεί τους γονείς και τους ανθρώπους στο περιβάλλον του, για να καταλάβει πώς να συμπεριφέρεται, αλλά και για να μάθει τον εαυτό του.
Παρόλο που έχει καλύτερη κατανόηση, σε αυτή την περίοδο περνά το εγωκεντρικό στάδιο. Δηλαδή, αντιλαμβάνεται όλες τις καταστάσεις μόνο σε σχέση με αυτό και προσωποποιεί ό,τι συμβαίνει.  Αν δηλαδή η μητέρα λόγω κούρασης ή άγχους από τη δουλειά, μιλήσει απότομα στο παιδί, τότε το παιδί αρχίζει να δημιουργεί αρνητική εικόνα για τον εαυτό του, γιατί πιστεύει πως η μητέρα του έχει αρνητική εικόνα για αυτό. Δεν έχει ακόμα τη νοητική ικανότητα να σκεφτεί πέρα από αυτό και να εκλογικεύσει την κατάσταση.
Με βάση αυτά, είναι σημαντικό, μεταξύ άλλων, οι γονείς να:
  • Μιλούν με τρόπο που να μην προσβάλλει ή να κατακρίνει.
  • Δίνουν ενθάρρυνση και επιβράβευση για την προσπάθεια που κάνουν για μια δραστηριότητα. «Ντύνεις πολύ καλά την κούκλα σου», «Μπράβο που έφτασες στο τέρμα της κούρσας».
  • Δίνουν θετικά επίθετα «Είσαι έξυπνος», «Είσαι πολύ γενναιόδωρος».
  • Δίνουν επιλογές και να τις στηρίζουν. Οι επιλογές είναι σημαντικές γιατί δίνουν την αίσθηση του ελέγχου.
  • Δέχονται τις απόψεις τους. ακόμα και αν δεν συμφωνούν, να ενθαρρύνουν τη συζήτηση.
  • Συζητούν πιθανές εξελίξεις μιας κοινωνικής κατάστασης. Για παράδειγμα, τι κάνω όταν ένα παιδί μου μιλήσει άσχημα; Πώς προσεγγίζω ένα παιδί για να παίξουμε;
  • Δείχνουν εμπιστοσύνη στο δικό τους εαυτό. Να φαίνονται σίγουροι και περήφανοι για τις ικανότητές τους. Να μην κατακρίνουν συνέχεια τους εαυτούς τους.

Τόνια Λοϊζίδου, MSc, CBTdip - εγγεγραμμένη Κλινική ψυχολόγος
                                                                                                                          πηγή : familyplan.com.cy

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου